Wat heb je liever: gelijk of vrede?
Vroeger werd ik pissig als iemand me zei: “Je moet eerst van jezelf houden voordat je van een ander kunt houden.” Wat een stom zinnetje. Ik vond het zo’n onzin, want ik maakte fouten, voelde me soms suf en dom – maar ik hield wél oprecht en met heel mijn hart van anderen. Hoezo moest ik eerst van mezelf houden?
Mijn therapeut zei lang geleden al, terwijl ze met haar handen boven haar hoofd wapperde: “Jouw dromen en verwachtingen zitten hier – veel te hoog. Ze moeten realistischer en concreter worden, anders blijf je steeds weer teleurgesteld raken.”
En – o – wat kreeg ze gelijk.
Teleurstelling
Teleurgesteld werd ik. In mezelf. In anderen.
Ik begreep mezelf niet altijd. Anderen begreep ik ook niet. Ze deden niet wat ik hoopte, voldeden niet aan mijn verwachtingen. Maar hoe kon dat? Zij moesten toch immers zoveel beter zijn dan ik? Deze bijzondere, prachtige, wijzere mensen konden toch niet net zo onvolmaakt zijn als ik?
Ze zeggen dat een mens gemiddeld 120.000 gedachten per dag heeft, waarvan het merendeel niet effectief of zelfs negatief is. Geen wonder dat ik steeds weer tegen die muur van teleurstelling aanliep.
Accepteren in plaats van verwachten
Maar stel je eens voor: wat als we onszelf accepteren en liefhebben, precies zoals we zijn? Met al onze gebreken en onvolkomenheden?
Zou het dan niet veel makkelijker worden om ook van anderen te houden – zonder die belachelijke, onrealistische verwachtingen waar niemand ooit aan kan voldoen?
Niet elke nare opmerking uitpluizen, maar accepteren dat je het niet altijd eens hoeft te zijn. Want eerlijk? Gelijk halen is in de meeste gevallen niets meer dan verspilling van tijd en energie.
Iedereen handelt vanuit zijn eigen belang
Laten we eerlijk zijn: iedereen heeft maar één belang, en dat is zijn eigen belang.
En mijn eigen belang? Dat is aardig zijn voor anderen, zorgen voor de mensen om me heen. Want ik wil niet graag alleen zijn.
Maar het grootste belang? Dat ligt in het houden van mezelf – met alles erop en eraan. Ook dat deel van mezelf dat ik liever zou verstoppen. Hoe moeilijk ik dat soms nog vind. Maar pas als ik mezelf accepteer, kan ik ook anderen accepteren zoals ze zijn. Zonder sprookjes. Er bestaan geen prinsen op witte paarden.
Van zelfliefde naar werkgeluk en vrede
Laten we het er eens over hebben: waarom ik denk dat zelfliefde de weg is naar werkgeluk én naar vrede.
Vul hieronder je e-mailadres in voor een gratis werkgelukgesprek.
Of lees de nieuwsbrief van mijn vriendin Eva: Je wapenen tegen de wereld #met een glimlach
Wil je liever direct mailen, bellen of appen? Dat kan: 0627249972 of mailme@mailevelien.nl
Om jezelf beter te leren kennen, kijk een naar deze vier vragen.
Voor meer van mijn gedachtenkonkels, lees ook:
Hoe levert “luisteren” tijd op?
Probeer jij ook een droomvrouw te zijn? Do I stay or do I go
Werkgeluk is voor iedereen wat anders. Wat is het voor jou?
