Aan het eind van het feestje onze schoentjes uit.
Lekker gedanst. Even uitpuffen
Mijn buurvrouw schiet in de lach.
Ze wijst naar de blauwe plek op mijn voet en zegt:
“Ik dacht en dat ik de enige was die dat deed”
Het voelt suf. Mijn eigen hoge hak in mijn eigen voet boren.
Blauwe plekken op de dansvloer:
Een foute inschatting, te weinig ruimte,
Mijn schuld die van een ander.
Die blauwe plekken laten zien dat ik leef, dat ik beweeg.
Ik mag er trots op zijn.
Het voelt fijn, die verbinding,
Samen lachen om een blauwe plek
Knellende schoentjes, vervormende voeten
Eindelijk me ergens thuis voelen.
Het duurde lang voordat ik dat vond.
Een plek die een beetje als thuis voelt.
De dansvloer.
In de armen van een ander.
Zo vaak iets geprobeerd
Zo vaak iets opgegeven.
Hier ben ik thuis.
Vond jij die plek al? Waar je graag bent? mailme@mailevelien.nl
Door naar: Hoe doe je dat goed leiden?
Terug naar: WENDBAARDER – WEERBAARDER – VEERKRACHTIGER
