Ken je dat? Dat gevoel van opluchting? Als je erachter komt dat je alles groter heb gemaakt dan het in het echt is?
Deed ik het weer, boos zijn om niets
“Hoe durft Lucas dit soort nare dingen over mij te vertellen. Doen alsof ik dankbaar moet zijn. Alsof hij mij geholpen heeft. Maar hij maakt me klein en doet alsof ik niet bij machte om zelf na te denken. Waarom deed hij dat achter mijn rug om? Vindt hij mij schuldig? Ben ik schuldig?”
Schuldig aan dat ongeluk?
Ik herinner me het als gisteren: “Aan de kant, fietsers”, schreeuwt mijn vriendin. De fietsers schieten tussen ons door. De achterste rijdt tegen de voorste aan, maakt een snoekduik. Zijn fiets schuift een eindje zonder hem door.
Met een van pijn vertrokken gezicht, zittend op de grond beschuldigd, wijst de fietser naar mij: “Jij zwalkte over de weg, daardoor viel ik”. Ik geloof hem direct.
Zijn advocaat schrijft, maanden later: “Jij hebt Kees leed aangedaan, door jouw schuld heeft hij al maanden pijn! Hij heeft immateriële en materiële schade”.
Lucas, is met mij als het ongeluk gebeurd. Hij geeft zijn telefoonnummer aan de fietsers: Ik typ hem: “Ik krijg een schokkend briefje van een letselschadeadvocaat. Heb jij mijn gegevens doorgeven? Of is dat een misvatting?”
Lucas stuurt de verklaring die hij eerder aan Kees ouders schreef.
Met een app salvo van losse zinnetjes erbij: “Ik heb niks doorgeven. Heb gezegd dat ik je niet ken. Ik heb je er juist buiten gehouden. Dat ik je daar tegenkwam en dat je daarna bent doorgelopen. Ik heb flink moeten liegen. Ben er niet blij mee. Ik wilde jou beschermen”.
Grrrrrr, ik voel me zo verraden
Mijn gekwetst ik-je op zijn plek gezet
Ik vraag raad, bij mijn vriend. Hij schrijft: ”Is erg rommelig. Jij bent niet verantwoordelijk voor Lucas zijn daden. Als jij niet weet wat Lucas doet, tja is dat zo. Jij kan de verzekeraar gewoon vertellen dat je Lucas wel kent.”
Lucas schrijft feitelijk niets wat me ook maar enigszins schuldig maakt aan het ongeluk. Hij denkt mij er buiten te kunnen houden.
Waarom lees ik dat niet gelijk?
Waarom moet eerst een ander me op de feiten wijzen? Lucas zijn verslag is nergens bedoeld om mij te kleineren of in de hoek te zetten. Met dat besef, leg ik Lucas uit dat ik mijn verzekeraar niet wil typen dat ik zomaar wegliep. Lucas geeft zijn akkoord dat ik zijn verklaring opstuur naar de verzekeraar. Met de aantekening dat ik een kennis van hem ben.
De verzekeraar handelt het verder af.
Neem niet te snel iets persoonlijk.
Dat is hoe dan ook niet slim. Zelfs als iemand wel negatief is, hoef ik daar niet boos om te zijn. Ik kan zelf bepalen wat ik van mezelf vind. Ik hoef mijn emoties niet uit de hand te laten lopen of iemand de macht te geven om mij te kwetsen.
Eens samen bekijken wat jij nodig hebt om je opgelucht te voelen? Vul dan hieronder je email adres in, voor een gratis werkgelukgesprek.
Wil je liever direct mailen, bellen of appen? Dat kan: 0627249972 of mailme@mailevelien.nl
Werkgeluk is voor iedereen wat anders. Wat is het voor jou?
