Wat ben je liever authentiek of aardig?
Afgelopen zondag bouwde mijn vriend samen met een collega-boer een dam. Het was een prachtige, zonnige dag. Aan het eind van de dag vroeg ik hem: Wat doe je liever, een dam bouwen of een stukje met mij fietsen? Zijn antwoord: Een dam bouwen.
Toen ik dit verhaal aan een collega vertelde, reageerde hij met een glimlach: Bij mij zit er nog een dun laagje beschaving. Als mijn vrouw dat zou vragen, zou ik haar niet vertellen dat ik liever naar mijn klus schuurtje ga om iets te maken, maar eigenlijk is dat wel zo.
Dit zette me aan het denken. Hoe vaak gedragen we ons zoals we denken dat het hoort, omdat we de ander niet willen kwetsen? Hoe vaak verwachten we dat anderen hetzelfde doen? En raken we teleurgesteld als ze dat niet doen?
Hoe leer je op een eerlijke manier te zeggen wat je echt denkt, zonder dat het hard overkomt?
Vaak denken we dat we mensen een plezier doen door hun verwachtingen te vervullen. We blijven dat doen, omdat we de waardering voelen. Maar wat gebeurt er als dat gedrag niet écht klopt met wat we willen?
Ik moest denken aan het verhaal van mijn schoonvader. Jarenlang maakte zijn vrouw bij feestelijke gelegenheden een specifiek Israëlisch gerecht dat uren moest sudderen. De eerste keer dat ze het maakte, prees hij haar uitvoerig om het heerlijke eten. Maar eigenlijk vond hij het helemaal niet lekker. Toch bleef ze het voor hem maken, keer op keer. Hij bleef het eten, keer op keer. En nooit vertelde hij haar hoe hij er echt over dacht.
Herken je dat soort situaties?
Er zijn talloze trainingen om beter te leren communiceren – assertief, geweldloos, doelgericht – maar toch blijft het een uitdaging. Want hoe vertel je iemand op een liefdevolle manier dat je iets anders ziet of liever anders wilt, zonder de verbinding te verliezen?
Soms zit de sleutel in een kleine nuance.
Mijn vriend had bijvoorbeeld kunnen zeggen: Ik bouw heel graag aan een dam, maar als die klaar is, lijkt het me fijn om iets met jou te doen.
Mijn schoonvader had kunnen zeggen: Je hebt heerlijk gekookt en ik waardeer de aandacht en moeite die je erin hebt gestopt. Toch vind ik dat lang gesudderde gerecht niet zo lekker.
Maar misschien had ik zelf ook anders kunnen luisteren. De toon waarop mijn vriend zijn antwoord gaf, was vriendelijk. Dat maakte het minder zwaar. Toch voelde ik het anders, omdat ik twijfels toeliet: twijfels over zijn liefde, over mijzelf. Ik reageerde vanuit een gevoel van tekort, alsof zijn eerlijkheid iets was dat me raakte. Terwijl hij eerlijk was, zonder slechte bedoelingen.
Hoe zou ik hebben gereageerd als ik vanuit vertrouwen had gehandeld? Vanuit het besef dat er genoeg is: genoeg liefde, genoeg tijd, genoeg ruimte voor iedereen? Zou ik dan dezelfde vraag hebben gesteld? Of misschien anders hebben geluisterd?
Misschien ligt daar een uitnodiging voor ons allemaal. Hoe kun je tegelijkertijd authentiek en aardig zijn? Kun je zeggen wat je echt denkt én liefdevol blijven? Misschien is dat wel een mooi gesprek om eens met elkaar te hebben.
Wat heb jij nodig om eerlijk te zijn, zonder dat je het gevoel hebt dat je de ander moet kwetsen? Wat zou er gebeuren als je erop vertrouwt dat er genoeg liefde en ruimte is, zelfs als je ‘nee’ zegt?
Ik ben benieuwd naar jouw gedachten hierover.
mailme@mailevelien.nl
Of vul hieronder je email adres in, voor een gratis werkgelukgesprek.
Wil je liever direct appen? Dat kan: 0627249972
Werkgeluk is voor iedereen wat anders. Wat is het voor jou?
