Soms komt een oude herinnering ineens terug

Dit is zo’n herinnering.
Over anders-zijn, projecties, en mijn moeder.
En over een meisje dat ik nooit vergat.

Kinderverhaal

Kathleen

In kinder-stijl. Nu wil ik dat huis van Kathleen. Een mooi groot wit vrijstaand huis, met een rood pannendak. De serre zat aan de voorkant. Het was alsof het huis half gedraaid stond. En de serre in de rechterhoek zat. Alsof het zo nog net op het stukje grond paste, het huis had misschien wel een beetje zorg nodig. Misschien mag het er wel een beetje wankel uitzien. Maar mooi, met een blauwe regen rond de serre en roze rozen en gele narcissen in de tuin. Een laag tuinhekje met wat onkruid ertussen, voor het huis. Kathleen die vrolijk lachend in de tuin staat. Je kunt ook nog net een puntje van de voordeur zien. Die had zo’n mooi dakje daarboven. met wat versiering daarnaast. Iets sierlijk. Kathleen met mooie rooie haren lang tot aan haar middel. Vriendelijk gezichtje. Een overgooiertje met een ruitje in roze en blauw. En daaronder een wit netjes bloesje, met een kraagje. Witte sokjes. En afgetrapte schoentjes. Met zo’n bandje over haar wreef. Soort ballerina achtige schoentjes. Het was echt allemaal heel mooi en verzorgd. Maar had ook net iets armoedigs. Maar misschien hoef je dat ook niet echt te zien. Of misschien juist wel.
Er was eens een meisje in de klas dat anders was.

Ze heette Kathleen. Haar kleren roken een beetje anders. En ze woonde in een groot, oud huis vol oude mensen — want haar ouders zorgden voor hen.

Sommige kinderen vonden haar gek. Of vies. Ze lachten haar uit. En één meisje, Anke, pestte haar elke dag.

Ik vond dat moeilijk. Want ik zag iets anders. Ik zag een huis vol verhalen. En een meisje dat zacht was van binnen.

Soms nam ik haar mee naar huis. Mijn moeder gaf haar thee en luisterde naar haar.

Ik vond dat mooi om te zien — hoe mijn moeder iets in haar raakte. En ik denk dat Kathleen het fijn vond, die warme aandacht van mijn moeder.

Maar later dacht mijn moeder iets raars: dat ik haar meenam zodat mijn moeder iemand had om mee te praten. Ze dacht dat ík dat voor háár deed.
Dat deed een beetje pijn. Want ik wilde gewoon aardig zijn voor Kathleen.

Op een dag gebeurde er iets naars. De hele klas rende achter haar aan. Ze riepen dat ze weg moest. Zelfs mijn beste vriendin deed mee. Ik voelde me verscheurd. Ik wilde helpen, maar ik was te laat.

Ik voelde me verscheurd. Ik wilde helpen, maar ik was te laat.
Kathleen ging naar een andere school. En ik heb haar nooit meer gezien.

Soms denk ik aan haar. Aan hoe makkelijk het is om iemand buiten te sluiten. En hoe belangrijk het is om te zien wat erachter zit.

Misschien heb jij ook weleens iemand gezien die anders was.

Wat deed jij toen?

Ik ben benieuwd wat het bij jou oproept. mailme@mailevlien.nl of app me 0627249972.
Of lees verder het kinderverhaal in wording: En jij? Hoe zie jij God?

←Vorige Volgende→

Wat maakt jou werkgelukkig?

Werkgeluk is voor iedereen wat anders, zoals positieve emoties, maatschappelijke meerwaarde, vriendschap, zingeving, plezier, nieuwsgierigheid, eigen tijd indelen, prettige sfeer, doelen bereiken, voldoening, purpose, flow, fun & friendschip, oprechte interesse in elkaar hebben, geluk, je gewaardeerd voelen, Bijdragen aan een groen en duurzaam Amsterdam, bijzondere ontmoetingen, doorgroeimogelijkheden, verantwoordelijkheid, mooie gesprekken, goede prestaties benoemen, doen waar je goed in bent, waardering, gezien en gehoord worden