De wereld draait om mij, om mij alleen!
Oorzaak en gevolg
Ken je dat dat je als kind dacht dat de ruzies die je ouders hadden, door jou waren veroorzaakt? Dat je lag te piekeren in je bed en dacht, wat deed ik fout? Ik deed dat wel. Ik maakte mezelf enorm belangrijk. En gaandeweg kwam ik erachter dat ik niet het middelpunt van alles was. Dat er veel meer speelde dan ik kon zien en weten. Het maakte me nieuwsgierig. Maakte dat ik vragen stelde die volwassene irriteerde. Een lastig klein ding.
Op mijn werk heb ik geleerd mijn mond te houden
Hoe meer mensen bemoeien, hoe langer vergaderingen duren. Hoe meer tijd verspilt wordt en besluiten uitblijven.
Socratic design
In het nu, krijg ik met neutrale stem terug wat ik zeg: Zoals laatst: “Ik heb geleerd dat het leven je overkomt. Ik zie bevlogen ambtenaren keihard werken zonder echt iets te doen.”
Achteraf besefte ik pas hoe confronterend dat klonk, zeker tussen al die gedreven mensen. Ik voelde hun afkeuring – hoe kon ik zo denken? Hun werk is toch belangrijk?
Toch hoor ik wekelijks dezelfde discussies: Fietspaden aan één of beide kanten van de weg. Twintig centimeter breder of smaller. Een invalidenparkeerplek die niet mag blijven, omdat het niet aan de regels voldoet. Iedereen houdt vast aan zijn eigen visie, met telkens nieuwe argumenten.
Het maakt me ongeduldig. Waarom doen we het niet gewoon, en stellen we bij als het anders uitpakt dan we hadden bedacht?
De realiteit haalt ons in
Tegen de tijd dat plannen uitgevoerd worden, zijn ze al achterhaald. Brede bakfietsen maken het fietspad te smal. Er blijkt iets over het hoofd te zijn gezien, waardoor de uitvoerder ter plekke iets anders beslist.
En dan die vergaderingen waarin uitgelegd wordt wat er in de stukken staat – stukken die de juiste persoon niet heeft gelezen. Grrrr.
Denkfouten, aannames en constructen vertroebelen
Ik lees nu dat mensen geneigd zijn direct in oplossingen te schieten.
We proberen zaken op te lossen die óf niet op te lossen zijn, óf niet opgelost hoeven worden.
We baseren ons op algemene regels, voegen daar onze interpretaties en waarnemingen aan toe, en trekken vervolgens conclusies.
Het voelt logisch en juist – maar is het dat ook?
Is dat wel écht zo?
o Klopt het dat ik .. vind?
o Welk bewijs heb ik voor ..
o Zijn er alternatieve zienswijzen mogelijk op ..?
En nee, ik vind niet echt dat ambtenaren niets doen.
Ik heb geen enkel bewijs dat niets doen de juiste oplossing is. Integendeel – we zouden juist het juiste moeten doen.
Misschien zou ík ook eens het lef kunnen hebben om (iets genuanceerder dan laatst) te zeggen wat ik denk. Wat ik geloof dat goed is.
Alle verhalen mogen verteld worden.
Nee, móéten verteld worden. De jouwe, de mijne, de hare, de zijne…
Ik ben nieuwsgierig: wat is jouw verhaal? Lijkt me mooi om daar eens samen over te sparren.
Wil je liever direct mailen, bellen of appen? Dat kan: 0627249972 of mailme@mailevelien.nl
Lees meer verhalen over tango bij: BLOGS
Wil je liever direct mailen, bellen of appen? Dat kan: 0627249972 of mailme@mailevelien.nl
Werkgeluk is voor iedereen wat anders. Wat is het voor jou?
