Wat is dat toch met eigen wijsheid?
Ik zie het bij mijn middelste kleindochter.
“Eigen,” zegt ze en dan bedoelt ze: ik wil een eigen stoel, niet op schoot.
“Zelf,” zegt ze en dan bedoelt ze: ik doe het zelf, jij hoeft het niet voor mij te doen.
Nog geen twee jaar oud, en als we samen blokken door gaatjes doen en het sterretje wil niet passen, begint ze te meppen.
Hard.
En oh, wat herken ik dat gebaar.
Dat ongeduld. Dat iets niet wilt zoals ik het wil.
In haar zie ik een stukje van mezelf terug.
Mijn moeder noemde me vroeger een koppig klein kreng, als ik mijn zin doorzette.
En ja, dat stukje ongeduld herken ik nog steeds.
Dat is vaak precies het moment waarop iets misgaat.
Tegelijkertijd heb ik óók eindeloos geduld.
Het soort geduld dat maakt dat je doorgaat, blijft proberen, tot het lukt.
Maar dat andere geduld, het zachte, dat aftast en nieuwsgierig blijft, dat heb ik met de jaren moeten leren.
Dat is een ander soort wijsheid.
Een die niet van wilskracht komt, maar van vertrouwen.
Misschien is dat wel wat eigen wijsheid betekent:
jezelf leren herkennen in de spiegel van een ander.
En glimlachen, omdat je weet, daar was ik ook ooit.
En jij? Waar zie jij jouw eigen wijsheid terug? mailme@mailevelien.nl
#eigenwijsheid #levenservaring #persoonlijkleiderschap #herkenning #groei #mailEvelien
← Mijn grootsheid en mijn kleinheid
Voor iedereen is werkgeluk wat anders. Wat maakt jou werkgelukkig?
