Verlies als verkleedpartij
“Verlies is soms een verklede uitnodiging om opnieuw te beginnen.”
– dit gaat niet over het verlies van een dierbare, dat is een ander verhaal –
Je kent het misschien wel?
Zo’n droom waarin je je auto niet meer kan vinden, je mobiel niet op zijn vaste plek zit en je portemonnee pootjes heeft gekregen en is verdwenen?
Normaal loop ik in zo’n droom als een kip zonder kop te zoeken. Vannacht had ik er één waarbij ik steeds verbaasd was dat ik iets kwijt was. Want de wereld leek lichter en luchtiger. Het was bijna bevrijdend om al die dingen niet meer te hebben.
ChatGPT noemde het: een verklede uitnodiging om opnieuw te beginnen.
Niet alleen in een droom raak je dingen kwijt, maar ook in het echte leven. Soms een baan, soms een zekerheid, soms een rol waarvan je dacht dat die bij je hoorde. Het voelt ongemakkelijk, soms pijnlijk. Maar misschien is het óók een verkleedpartij: je legt iets af, en krijgt de kans om jezelf opnieuw uit te vinden.
Ik ben nooit iemand geweest die lang in één baan bleef hangen. In mijn jonge jaren wisselde ik bijna ieder jaar. Mijn angst was groot om vast te roesten, om te worden wat ik destijds “volwassen” noemde: star, stug, zonder speelsheid. Steeds opnieuw beginnen hield me levend.
Dat spel speel ik nog steeds
In mijn werk bij het projectmanagementbureau komen er steeds nieuwe projecten voorbij, en juist dat geeft me energie. En ook in mijn passie, de tango, vind ik die vrijheid terug: de ene avond stoer, de andere avond licht en elfachtig gekleed. Soms herkennen mensen me niet eens meteen. Alsof ze verwachten dat ik altijd hetzelfde moet zijn. Maar voor mij is dat juist de lol – dat je steeds opnieuw mag beginnen.
Soms door een candombe, een speelse tango-variant met ritmes uit de Afro-Uruguayaanse traditie, die je bijna doet stuiteren over de vloer. Dan weer in een tango wals, die alles luchtiger en ronder laat bewegen. Het mag allemaal bij de tango – net zoals in het leven.
Elke keer dat we iets kwijtraken, mogen we opnieuw de verkleedkist van het leven opentrekken. In een andere kleur, met een andere glimlach.
Net als de seizoenen die elkaar afwisselen,
nodigt ook ons leven uit om steeds opnieuw te beginnen. Soms zacht en pril als de lente, soms uitbundig als de zomer, soms verstild als de herfst, of kaal en leeg als de winter. En elke zeven jaar, zeggen ze, start er een nieuwe fase: een nieuw kostuum, een nieuwe rol, een nieuw gezicht van jezelf.
Misschien is dat de kunst: verlies niet zien als einde, maar als een seizoen dat ruimte maakt voor het volgende.
Ik ben benieuwd: heb jij weleens iets verloren dat achteraf een verklede uitnodiging bleek? mailme@mailevelien.nl
←Kunnen we eigenlijk gelukkig zijn?
Voor iedereen is werkgeluk wat anders. Wat maakt jou werkgelukkig?
